مطالعه‌ای جدید نشان داده در مبتلایان به انواع شدید یا بسیار شدید بیماری مزمن انسدادی ریه، شمارش ائوزینوفیل‌های خون طی غربالگری، تعیین‌کننده خطر تشدید علائم بیماری پس از قطع کامل کورتیکواستروئید استنشاقی است.
گروه تحقیقاتی مرکز تحقیقات ریه آلمان از یافته‌های مطالعه‌ای با نام ویزدم(WISDOM) استفاده کرد. در این مطالعه، قطع استروئیدهای استنشاقی پس از مدیریت مطلوب بیماری با برونکودیلاتور بررسی شد تا مشخص شود آیا بیماری مبتلایان به بیماری مزمن انسدادی ریه با شمارش ائوزینوفیل بالا، با قطع درمان کورتیکواستروئید استنشاقی تشدید می‌شود یا نه.
مطالعه ویزدم طی 12 ماه روی بیماران دریافت‌کننده 18 میکروگرم تیوتروپیوم، 100 میکروگرم سالمترول و برای مدت 6 هفته روزانه هزار میکروگرم فلوتیکازون پروپیونات انجام شد.
سپس آنها در دو گروه به طور کاملا تصادفی کورتیکواستروئید استنشاقی را ناگهانی یا طی 12 هفته قطع کردند. نتایج نشان داد که در 2296 بیمار تحت درمان، پس از قطع ناگهانی کورتیکواستروئید استنشاقی، علائم تشدید بیماری بیشتر مشاهده شد.
تجویز برونکودیلاتورهای طولانی‌اثر، درمان اصلی مبتلایان به بیماری مزمن انسدادی ریه است؛ هرچند که مطالعات نشان داده کورتیکواستروئیدهای استنشاقی نیز به طور گسترده در مراحل مختلف بیماری تجویز می‌شوند.