از تجویز داروها برای تسهیل عبور سنگ‌های مجاری ادراری استفاده می‌کنند. بدون درمان‌های تسهیل‌کننده، 85 تا 95 درصد سنگ‌های کلیوی کوچکتر از 5 میلی‌متر، طی 40 روز دفع می‌شوند. سنگ‌های کوچکتر از 6 میلی‌متر نیز شانس خوبی برای دفع خودبه‌خودی دارند. روش‌های تسهیل‌کننده دفع سنگ، طول مدت زمان لازم برای عبور سنگ را کاهش می‌دهند. بنابراین در بیماران با سنگ‌های دیستال حالب کوچکتر از 10 میلی‌متر توصیه می‌شوند.
بلوک‌کننده‌های گیرنده آلفا به تنهایی یا همراه با سنگ‌شکن در تسهیل عبور سنگ موثر دانسته شده‌اند. آلفا بلاکرها،موجب آرام شدن عضلات صاف، مهار پریستالتیسم، بهبود اسپاسم و کاهش فشار و تواتر انقباضات حالب می‌شود. در نتیجه، عبور سنگ تسهیل می‌شود.
تامسولوسین، یکی از پرمصرف‌ترین آلفا بلاکرهاست؛ اما مطالعات نتایج مشابهی را در مورد اثربخشی سایر آلفا بلاکرها به اثبات رسانده‌اند. آلفابلاکرها اغلب به خوبی از سوی بیماران تحمل می‌شوند و ارزان‌قیمت‌اند اما این بیماران در معرض خطر افت فشارخون وضعیتی، گیجی و سنکوپ هستند. سایر عوارض جانبی آلفا بلاکرها عبارتند از احتقان بینی، اختلال انزال و افت فشارخون.
از میان بلوک‌کننده‌های کانال کلسیم، نیفدیپین در تسهیل عبور سنگ‌های کلیوی مورد بررسی قرار گرفته است.
نیفدیپین موجب آرام‌سازی عضلات صاف بخش دیستال حالب می‌شود. هر چند که نیفدیپین در مطالعات مقایسه‌ای با دارونما، در تسهیل عبور و دفع سنگ‌های کمتر از 10 میلی‌متر موثر دانسته شده، اثربخشی آن به مراتب کمتر از بلوک‌کننده‌های آلفاست.
نیفدیپین ممکن است موجب افت مضاعف فشارخون در بیمارانی شود که همزمان از داروهای کاهنده فشارخون استفاده می‌کنند. همچنین، نیفدیپین خطر ادم محیطی و ابتلا به نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد.
