صیغه ی تنوع، شامل پوست هم شده، پوستها هم یک جور نیستند. البته اینجا دیگر این تنوع ربطی به انتخاب شما ندارد، چون قبلاً جنسِ چه خوب چه بد، نصیبتان شده و چارهای ندارید، مگر این که با آن کنار بیایید.

• پوست خشک:

به طور معمول مقداری از آب بدن از طریق پوست تبخیر می شود. حالا اگر سرعت تبخیر آب در پوست بیشتر از حد طبیعی باشد و پوست نتواند آب بدن را به مدت طولانی در خود نگه دارد، به علت کمبود آب و چربی در سطح پوست، پوست خشک می شود.

این نوع پوست، خشک ، زبر و نسبتاً خشن است و نرمی و لطافت لازم را ندارد و منافذ پوست بسیار کوچک است. این نوع پوست، مستعد چین و چروک است. خیلیها به طور ژنتیکی پوست خشک دارند.
ولی ممکن است در اثر بادهای خشک، تابش مداوم آفتاب و... نیز پوست خشک شود. در زمستان این نوع پوست، خشکتر می شود و خارش پیدا می کند.

• پوست چرب:

افرادی که این نوع پوست را دارند، غدد چربیشان بیش از حد فعال است. البته داشتن پوست چرب به دلایلی خوب هم هست، چرا که باعث حفظ رطوبت پوست و صافتر به نظر رسیدن آن می شود، ولی یک مشکل خیلی بد هم دارد: جوش.
حداکثر ترشح چربی پوست، در سنین 16 تا 50 سالگی است. منافذ پوست در این نوع اغلب بزرگ است. پوست براق است و زیاد جوش می زند.چون گرد و غبار و آْلودگی راحتتر از طریق این منافذ بزرگ به پوست نفوذ می کند

• پوست مختلط:

این نوع پوست مخلوطی از دو نوع قبلی است. قسمتهای مرکزی صورت (بینی، پیشانی و چانه) چرب و قسمتهای محیطی (اطراف پیشانی، دور چشمها و گونهها) خشک است. این مورد برای اکثر ما صدق می کند، چرا که غدد چربی قسمتهای مرکزی بیشتر فعالاند و فقط وقتی غیرطبیعی می شود که قسمتهای مرکزی جوش بزنند(زیاد چرب شوند) یا قسمتهای محیطی پوسته پوسته شوند .
برای این نوع پوست بهتر است برای قسمتهای چرب، فرآوردههای مخصوص پوست چرب و برای قسمتهای خشک، فرآوردههای مخصوص آن را استفاده کنید.

• پوست معمولی:

این پوست نه چرب است و نه خشک. بیشتر در سنین بلوغ دیده می شود. منافذ پوست قابل رؤیت، اما طبیعیاند و به ندرت جوش می زند.