نام ژنریک: Clemastine Fumarate
اشكال دارويي:
Tablet: 1mg
Injection: 1 mg/ml, 2ml
موارد و مقدار مصرف:
نشانه‌هاي آلرژي، رينيت
بزرگسالان و كودكان بالاي 12 سال: از راه خوراكي، مقدار يك ميلي‌گرم دو بار در روز، يا دو ميلي‌گرم 3-1 بار در روز، بر حسب نياز، مصرف مي‌شود (حداكثر مقدار مصرف mg/day 6 است). از راه تزريق عضلاني ، مقدار mg/day 4-2 مصرف مي‌شود.
كودكان: كودكان كوچكتر از 12 سال ، از راه خوراكي، مقدار 1-5/0 ميلي‌گرم هر 12-8 ساعت، بر حسب نياز، مصرف مي‌شود. از راه تزريق عضلاني، مقدار mg/day 2-1 برحسب سن بيمار، مصرف مي‌شود.
مكانيسم اثر :
آنتي هيستامين‌ها با هيستامين جهت تصاحب رسپتور H1 موجود در عضلات صاف برونش ، دستگاه گوارش، رحم و عروق خوني بزرگ؛ رقابت كرده، به رسپتورهاي سلولي متصل مي‌شوند، آنها را از دسترس هيستامين خارج مي‌كنند و از اين طريق منجر به سركوب علائم آلرژيك ايجاد شده توسط هيستامين مي‌شوند ولي اثري بر آزادسازي هيستامين ندارند.
موارد منع مصرف:
داروهاي مهاركننده مونوآمين اكسيداز (MAO) با تداخل با دتوكسيفيه شدن، اثرات آنتي كولينرژيك و تضيعف کننده CNS اين دارو را طولاني و تشديد مي‌كنند.
كلماستين ممكن است اثرات تركيبات سولفونيل اوره را كاهش داده و به طور نسبي با اثر ضد انعقادي هپارين مقابله كند.
مصرف همزمان با ساير داروهاي تضعيف کننده CNS، مانند الكل، باربيتورات‌ها، آرام‌بخش‌ها، داروهاي خواب‌آور و يا داروهاي ضد اضطراب ممكن است موجب تشديد اثرات تضعيف کننده CNS شود.
تداخل دارویی:
مصرف كلماستين بايد چهار روز قبل از انجام آزمون‌هاي پوستي قطع گردد. آنتيهيستامين‌ها مي‌توانند باعث جلوگيري، كاهش و يا مخفي ماندن پاسخ مثبت در نتايج آزمون‌هاي پوستي شوند.
ممكن است باعث كاهش سطح هموگلوبين و هماتوكريت شوند.مي‌تواند سطح پلاكت و گرانولوسيت‌ها را نيز پايين بياورد.
مکانیزم اثر:
مصرف كلماستين بايد چهار روز قبل از انجام آزمون‌هاي پوستي قطع گردد. آنتيهيستامين‌ها مي‌توانند باعث جلوگيري، كاهش و يا مخفي ماندن پاسخ مثبت در نتايج آزمون‌هاي پوستي شوند.
ممكن است باعث كاهش سطح هموگلوبين و هماتوكريت شوند.مي‌تواند سطح پلاكت و گرانولوسيت‌ها را نيز پايين بياورد.
فارماكوكینتیك:
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط شناخته شده نسبت به اين دارو و يا آنتي هيستامين‌هاي ديگر با تركيب شيميايي مشابه (مانند ديفن‌هيدرامين) ؛ طي حملات شديد آسم (اين دارو غلظت ترشحات نايژه‌اي را افزايش مي‌دهد) ؛و در صورت مصرف داروهاي مهاركننده مونوآمين اكسيداز (MAO) تا دو هفته قبل از مصرف اين دارو، بارداري (بخصوص در سه ماهه آخر )، شيردهي (موجب تشنج و ساير واكنش‌هاي شديد بخصوص در شيرخواران زودرس مي‌شود).
موارد احتياط: گلوكوم با زاويه باريك، انسداد پيلور - دوازدهه يا انسداد مثانه ناشي از هيپرتروفي پروستات يا باريك شدن گردن مثانه (اثرات بارز آنتي كولينرژيك اين دارو)، بيماري قلبي - عروقي ، هايپرتانسيون، يا پركاري تيروئيد (خطر طپش قلب و تاكيكاردي )، بيماري كليوي، ديابت، آسم نايژه‌اي، احتباس ادرار، يا تنگي ناشي از زخم‌هاي گوارشي.
سایر اطلاعات:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: آنتيهيستامين مشتق اتانولآمين.
طبقه‌بندي درماني: آنتي هيستامين.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده B
ملاحظات اختصاصي:
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامي آنتي هيستامين‌ها، رعايت مورد زير توصيه مي‌شود:
مقدار مصرف كلماستين در درمان كهير فقط 5/2 ميلي‌گرم تا سه بار در روز است.
مصرف در سالمندان: بيماران سالمند نسبت به اثر تسكين‌بخش (Sedative) اين دارو حساس‌تر هستند. اين بيماران بايد به آهستگي و به تدريج تغيير وضعيت بدهند. بيماران سالمند ممكن است بيش از افراد جوان دچار سرگيجه يا كاهش فشارخون شوند.
مصرف در كودكان: مصرف كلماستين در نوزادان يا شيرخواران زودرس توصيه نمي‌شود. كلماستين مي‌تواند موجب بروز تحريك‌پذيري غيرمعمول، بخصوص در كودكان كوچكتر ار شش سال شود.
مصرف در شيردهي: آنتي هيستامين‌ها ، از جمله كلماستين، نبايد در دوران شيردهي مصرف شوند. اكثر اين داروها در شير مادر ترشح مي‌شوند و شيرخوار را در معرض بروز تحريك‌پذيري غيرمعمول قرار مي‌دهند. احتمال بروز تشنج در نوزادان زودرس قابل ملاحظه است.
عوارض جانبي :
اعصاب مرکزي: خواب‌آلودگي، رخوت.
قلبي ـ عروقي: كاهش فشارخون ، طپش قلب ، تاكيكاردي.
پوست: بثورات پوستي، كهير.
دستگاه گوارش: ديسترس اپي‌گاستر، بي‌اشتهايي، تهوع، استفراغ، يبوست، خشكي دهان.
ادراري – تناسلي: احتباس ادرار.
خون: كم خوني هموليتيك، ترومبوسيتوپني، آگرانولوسيتوز.
تنفسي: افزايش غلظت ترشحات نايژه‌اي.
مسموميت و درمان:
تظاهرات باليني: تضعيف CNS (رخوت ، كاهش هوشياري، آپنه و كلاپس قلبي - عروقي ) و يا تحريك CNS (بي‌خوابي ، توهم، لرزش يا تشنج )، نشانه‌هاي آنتي كولينرژيك (خشكي دهان ، برافروختگي پوست، مردمك ثابت و گشادشده) و نشانه‌هاي گوارشي (بخصوص در كودكان شايع است).
درمان: عبارتند از واداشتن بيمار به استفراغ با شربت ايپكا (در صورت هوشيار بودن بيماران) و به دنبال آن تجويز ذغال فعال براي كاهش جذب بيشتر دارو. در صورت عدم هوشياري بيمار و يا بي‌اثر بودن شربت ايپكا ، معده را بايد شستشو داد. كاهش فشارخون را مي‌توان با داروهاي تنگ‌كننده عروق درمان و تشنج را با فني‌توئين يا ديازپام كنترل كرد. از مصرف داروهاي محرك بايد خودداري كرد.
