دست دادن شنوایی تنها چیزی نیست که نشانه ی از کار افتادن گوش باشد، بلکه تغییرات شنوایی می تواند مشکلات بزرگ تری در بدن مانند دیابت تشخیص داده نشده یا تومورهای پنهان را نشان دهد و افرادی که مشکل شنوایی دارند به احتمال بیشتری به زوال عقل و آلزایمر دچار خواهند شد.

• سن

همه می دانند که با افزایش سن شنوایی کم می شود. اما وقتی این اتفاق برای شما می افتد، کمی غافلگیر می شوید. در برخی جوامع، یک نفر از هر سه نفر بزرگسال 65 تا 74 ساله، شنوایی شان را از دست می دهند و تقریبا نیمی از افراد بالای 75 سال به خوبی نمی شنوند. 

شیوه ی زندگی نقش بزرگی در این زمینه دارد، مانند قرار گرفتن مکرر در معرض صداهای بلند، سیگار کشیدن و داشتن سابقه ی خانوادگی کاهش شنوایی با افزایش سن. معمولا از دست دادن شنوایی در اثر افزایش سن به آرامی شروع می شود و به تدریج در هر دو گوش پیشرفت می کند.

• سر و صدای بلند

اگر به کنسرت رفته باشید، دیده اید که صدای بلند آن فضا سبب زنگ زدن گوش تان شده و برای ساعت ها فشار زیادی بر روی گوش هایتان وارد می آید. این احساس نشانه ای از آسیب دائمی سلول های گوش درونی است. مطمئنا بعد از گذشت چند روز احساس خواهید کرد که همه چیز سرجای اول قرار گرفته، اما هرگز نمی توانید این آسیب را درمان کنید. اولین علت قابل پیشگیری از دست دادن شنوایی در بزرگسالان، قرار گرفتن در معرض صداهای بلند است.

• آسیب شنوایی تجمعی

یک کنسرت خشن و پر سر و صدا شما را به یک باره ناشنوا نخواهد کرد، اما اگر خودتان را زیاد در معرض سر و صداهای بلند قرار دهید، آسیب گوش تان بیشتر شده و حتی ممکن است در سنین پایین تر دچار مشکلات گوش شوید. بالا بردن صدای موسیقی در باشگاه ها، گوش دادن به موزیک خشن با صدای بلند، استفاده از ماشین چمن زنی بدون محافظ گوش و پایین آوردن پنجره های ماشین و بالا بردن صدای موزیک همه از دلایل آسیب شنوایی هستند.

افراد مبتلا به دیابت دو برابر افراد دیگر شنوایی شان را از دست می دهند. محققان معتقدند که دیابت ممکن است به اعصاب و عروق خونی در گوش داخلی آسیب برساند

متاسفانه از دست دادن شنوایی در نوجوانان و جوانان شایع است. با کسی که کنارتان نشسته با صدای آرام صحبت کنید و یا صدای موسیقی را کاهش دهید و یا اگر در محلی با صداهای بلند کار یا فعالیت می کنید، حتما از محافظ گوش استفاده نمایید. 

• تومور

وجود تومور در طول عصب اتصال دهنده ی مغز به گوش و یا در گوش داخلی، می تواند آسیب قابل توجهی به شنوایی وارد کند، هر چند که این حالت (وجود تومور در این بخش ها) شایع نیست. به طور معمول این تومورها در افرادی که در یک گوش شنوایی شان را از دست داده اند دیده می شود. 

سرگیجه از نشانه های وجود تومور در این بخش هاست. مراجعه ی به موقع به یک متخصص می تواند تا حد زیادی از بروز مشکلات جدی تر جلوگیری کند.

• فشار بیش از حد در پرده گوش

در حالی که تجربه ی فشار زیاد در گوش در هنگام پرواز یا شنا کردن در زیر آب کاملا طبیعی است، اما فشار دردناک و یا بی مقدمه، در حالی که تغییری در فشار هوا ایجاد نشده، غیر عادی است. تورم گلو یا گوش، شیپور استاش (گوش میانی را به قسمت بالای گلو متصل می کند) را باز کرده و از ایجاد توازن در فشار هوا که توسط پرده ی گوش انجام می شود، جلوگیری می کند.

• ضربه

ضربه به سر موجب آسیب غیرقابل برگشت به شنوایی می شود. یک ضربه به گوش می تواند پرده گوش را پاره کند. ضربه به سر می تواند کار استخوان های گوش میانی را مختل کرده و اگر ضربه شدید باشد، ممکن است به دلیل تخلیه مایع در گوش داخلی، به طور کامل شنوایی را از بین ببرد.

• دیابت

افراد مبتلا به دیابت دو برابر افراد دیگر شنوایی شان را از دست می دهند. در حالی که علت دقیق آن ناشناخته است، محققان معتقدند که دیابت ممکن است به اعصاب و عروق خونی در گوش داخلی آسیب برساند. افراد مبتلا به دیابت می توانند با نظارت دقیق بر قند خون شان، جلوی این مشکل را بگیرند.

• بیماری های قلبی و کلسترول بالا 

تلاش برای تمیز کردن جرم گوش ممکن است سبب فشرده شدن موم در اطراف پرده ی گوش شده و مشکل شنوایی را بدتر کند

بیماری های قلبی، بیماری عروق محیطی، فشار خون بالا و کلسترول بالا نیز ممکن است به گوش و شنوایی آسیب برسانند، زیرا این مشکلات از جریان خون مناسب جلوگیری می کنند.

• داروها

بیش از 200 نوع دارو در بازار وجود دارد که می توانند آسیب شنوایی ایجاد کنند. قبل از اینکه این داروها را دور بیاندازید، به این فکر کنید که بسیاری از آن ها می توانند شما را از بیماری های مرگبار مانند سرطان و عفونت های تهاجمی نجات دهند. با این حال بسیاری از داروها ممکن است موجب سرگیجه شوند و دوز بالای آسپرین و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند باعث زنگ زدن گوش (وزوز گوش) و از دست دادن شنوایی شوند.

• عفونت 

عفونت گوش می تواند موقتا باعث مشکل شنوایی، درد، تورم و تخلیه مایعات از گوش شود. اگر عفونت به طور مکرر رخ دهد، به خصوص در کودکان، می تواند به طور دائمی شنوایی را از آن ها بگیرد.

• جرم گوش

جرم (موم) گوش قابل درمان و پیشگیری است. گوش همه ی افراد موم تولید می کند، اما در برخی افراد این ماده بیشتر ترشح می شود و مشکلی به حساب نمی آید. جرم و چرک گوش می تواند از شنیدن صداها به طور کامل جلوگیری کند. تلاش برای تمیز کردن جرم گوش ممکن است سبب فشرده شدن موم در اطراف پرده ی گوش شده و مشکل شنوایی را بدتر کند.

• از دست دادن ناگهانی شنوایی

کری ناگهانی، بدون هشدار قبلی و یا علت مشخصی بوجود می آید. یک فرد می تواند شب با شنوایی طبیعی بخوابد و صبح با یک گوش ناشنوا از خواب بیدار شود. این مشکل باید به سرعت درمان شود. کورتون های خوراکی ممکن است همه یا بخشی از شنوایی را بازگردانند. با این حال، اگر بدون درمان رها شود، دادن پس از 2 تا 4 هفته ناشنوایی دائمی خواهد شد.

• اتواسکلروز

استخوان های شما از جمله استخوانچه های گوش میانی، به طور دائم خود را بازسازی می کنند. اگر این بازسازی به طور اشتباه صورت بگیرد، استخوانچه های گوش شما بیش از حد سفت شده و دیگر صداها را به درستی هدایت نمی کنند. 

سخت شدن استخوانچه های گوش میانی در زنان میانسال شایع تر است. این حالت به طور معمول از یک گوش شروع می شود و به گوش دیگر می رسد. برخی از افراد مبتلا همچنین صدای زنگ، غرش، وزوز، و یا خش خش را در گوش خود احساس می کنند.

• پرشنوایی یا حساسیت به سر و صدا

شاید صدای ضربه ی یک مداد یا صدای باز شدن درب یخچال شما را عصبی کند. اگر صدای شیر آب باز، راه رفتن روی برگ ها، یا کشیدن برگه های کاغذ برایتان دردناک و عذاب آور باشد، ممکن است دچار پرشنوایی باشید. معلوم نیست که چه چیزی باعث این مشکل می شود، اما صدا در مغز افراد پرشنوا به طور طبیعی پردازش نمی شود.