(دارو پیوگلیتازون)
(نام ژنریک: Pioglitazone)
اشكال دارويي:
Tablet: 15, 30, 45mg
(موارد و مقدار مصرف)
بعنوان مونوتراپي همراه با رژيم غذايي و ورزش براي بهبود كنترل قند خون در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو در تركيب با يك سولفونيل اوره ، متفورمين يا انسولين در مواردي كه رژيم غذايي و ورزش همراه يك دارو براي كنترل قند خون كافي نيست.
بزرگسالان: در ابتدا mg 30-15 از راه خوراكي يك بار در روز مصرف مي شود. در صورت عدم پاسخ كافي مي توان دوز را تا حداكثر mg 45 در روز افزايش داد.
(مكانيسم اثر)
اثر ضد ديابت
پيوگليتازون با كاهش مقاومت به انسولين در بافتهاي محيطي و كبد منجر به افزايش برداشت انسولين توسط بافتها و كاهش برونده گلوكز توسط كبد مي شود. اين دارو يك آگونيست قوي و بسيار انتخابي براي رسپتورهاي موجود در بافتهاي حساس به انسولين نظير بافت چربي، عضلات اسكلتي و كبد مي باشد. فعال شدن اين رسپتورها باعث تغيير در رونويسي برخي ژن‌هاي حساس به انسولين دخيل در كنترل متابوليسم گلوكز و ليپيد مي شود.
(تداخل دارويي)
پيوگيتازون ممكن است باعث كاهش اثر داروهاي ضد بارداري هورموني شود.
كتوكونازول ممكن است سطح پيوگليتازون را افزايش دهد.
(تداخل دارویی)
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
ممكن است باعث كاهش سطح گلوكز Hgb, TG, و هماتوكريت و افزايش سطح HDL شود.
(مکانیزم اثر)
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
ممكن است باعث كاهش سطح گلوكز Hgb, TG, و هماتوكريت و افزايش سطح HDL شود.
(فارماكوكینتیك)
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به دارو يا اجزاي فرمولاسيون، ديابت نوع يك و يا كتواسيدوز ديابتي، بيماري فعال كبدي، بالا بودن سطح ALT بيش از 5/2 برابر حد نرمال ، سابقه ايجاد يرقان در اثر مصرف ديگر تيازوليدين ديون ها، نارسايي احتقاني قلب كلاس III يا IV.
(NYHA III , IV)
موارد احتياط: ادم.
(سایر اطلاعات)
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: تيازوليدين ديون.
طبقه‌بندي درماني: ضد ديابت.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
(ملاحظات اختصاصي)
1- پيش از شروع درمان، سطح آنزيمهاي كبدي بايد كنترل شده و پس از آن نيز هر دو ماه تا مدت يك سال و بعد از آن به صورت دوره‌اي تكرار شود. همچنين در صورت بروز علائم اختلال كبدي نظير تهوع، استفراغ، درد شكمي، خستگي، بي اشتهايي يا تيره شدن ادرار بايد تست‌هاي عملكرد كبدي انجام شود.در صورت بروز يرقان يا افزايش بيش از سه برابر حد نرمال در سطح ALT دارو بايد قطع شود.
2- پيوگليتازون با احتباس مايع ممكن است باعث ايجاد يا تشديد نارسايي قلبي شود. بيمار بايد از نظر شواهد نارسايي قلبي پايش شده و در صورت بروز علائم دارو قطع شود.
3- به دليل احتمال برقراري تخمك گذاري در زناني كه مبتلا به عدم تخمك گذاري همراه مقاومت به انسولين هستند، ممكن است روشهاي جلوگيري از بارداري مورد نياز باشد.
4- در صورت مصرف دارو سطح هموگلوبين و هماتوكريت ممكن است كاهش يابد (بخصوص در هفته‌هاي 4 تا 12 درمان) بيمار بايد از اين نظر پايش شود.
(نكات قابل توصيه به بيمار)
رعايت رژيم غذايي ديابتي و كنترل سطح گلوكز و HgbAIC بطورمنظم ضروري است.
بيمار بايد علائم هايپوگليسمي را بداند.
در صورت بروز تهوع، استفراغ، درد شكمي، خستگي، بي اشتهائي يا تيرگي ادرار، بيمار بايد سريعا به پزشك مراجعه نمايد.
در صورت بروز علائم نارسايي قلبي (افزايش سريع وزن ، ادم، تنگي نفس) به پزشك اطلاع دهيد.
دارو را مي توان همراه غذا يا با معده خالي مصرف نمود.
زناني كه مبتلا به عدم تخمك گذاري همراه مقاومت به انسولين هستند ممكن است نياز به روشهاي ضد بارداري داشته باشند.
(مصرف در سالمندان)
از نظر تأثير درماني و بي خطري ، بين افراد سالمند و جوان تفاوتي ديده نشده است.
مصرف در كودكان : توصيه نمي شود.
مصرف در بارداري : انسولين داروي ضد ديابت ترجيحي در دوران بارداري مي باشد.
مصرف در شيردهي : ترشح در شير مشخص نيست. دارو نبايد در اين دوران استفاده شود.
(عوارض جانبي)
اعصاب مركزي: سردرد.
قلبي ـ عروقي: ادم، نارسايي قلب.
حلق و بيني: سينوزيت، فارنژيت.
خون: آنمي.
متابوليك: هايپوگليسمي (در تركيب با داروهاي ديگر)، تشديد ديابت مليتوس ، افزايش وزن.
عضلاني - اسكلتي : درد عضلاني .
تنفسي: عفونت دستگاه تنفسي فوقاني.
ساير عوارض: اختلالات دندان.
(مسموميت و درمان)
اطلاعات بسيار محدودي در دسترس است. درمان به صورت حمايتي و بر اساس نياز بيمار صورت مي گيرد.
