چنانچه طفل نوزاد یا شیرخوار شما :

- هیچ واکنشی مثل گریه کردن یا حرکت به صداهای بلند ناگهانی نشان نمی دهد .

- با صدای بلند از خواب بیدار نمی شود .

- سرش را به طرف صدای شما نمی چرخاند .

- صداها را تقلید نمی کند .

- در آزمون های شنوایی نوزادان مردود شده است .

به احتمال زیاد او به درجاتی دچار کاهش شنوایی است .

بیش از یک درصد کودکان یعنی در کشور ما حدود 750 هزار نفر دچار کاهش شنوایی هستند که نزدیک به نیمی از آنها زیر سه سال می باشند . اهمیت شنوایی در کودکان به دلیل نقش آن در تکلم و همچنین فراگیری و آموزش است ، چنانکه کودکی که مشکل شنوایی دارد در تکلم و فراگیری نیز دچار اشکالات فراوانی می گردد .

معمولاً والدین و یا پدر بزرگ و یا مادر بزرگ ها به دلیل این که وقت بیشتری با کودکان می گذرانند متوجه کاهش شنوایی آنها می شوند . در هر زمانی که متوجه شدید کودکتان مشکل شنوایی دارد آن را با پزشک متخصص گوش و حلق و بینی در میان بگذارید . پزشک پس از شنیدن مشاهدات شما و معاینه طفل ممکن است آزمایشات شنوایی و یا غیره را درخواست کند .

کاهش شنوایی ممکن است موقت و یا دائم باشد .کاهش شنوایی موقت می تواند به علل ساده ای مثل وجود جرم در مجرای گوش خارجی یا وجود مایع و عفونت در گوش میانی باشد که غالباً با درمان طبی بهبودمی یابد ولی در نوع دائم معمولاً اشکال در قسمت های اصلی شنوایی یعنی حلزون و یا عصب شنوایی است . غالب این کودکان مقداری شنوایی دارند که با گذاشتن وسایل کمک شنوایی همچون سمعک بهبود می یابد .

کودکان از سن سه ماهگی می توانند ازاین وسائل استفاده کنند . هرچه تشخیص زودتر و درمان سریع تر انجام شود توانایی کودک در تکلم و فراگیری بهبود می یابد .

منبع: انجمن گوش و حلق و بینی ایران