پژوهشگران هندی نانوذراتی حاوی نوعی آنتی‌بادی طراحی کردند که می‌تواند به سطح قرنیه متصل شده و دارو را به‌صورت کنترل شده آزاد کند. این نانوذرات برای درمان کراتیت چشم در موش‌ها و انسان مورد آزمایش قرار گرفته است.
به گزارش سایت پزشکان ایران ئبه نقل از ایرنا ؛دانشمندان نانوذره‌ای ساختند که می‌توان از آن برای رهاسازی دارو به چشم استفاده کرد.
گروه تحقیقاتی از مرکز زیست‌شناسی مولکولی و سلولی در حیدرآباد هند نشان دادند که داروی ضدقارچ با استفاده از این نانوذرات وارد محیط چشم شده و التهاب را کاهش می‌دهد. این سامانه دارویی روی موش‌های آزمایشگاهی و انسان مورد آزمایش قرار گرفته است.
این نانو ذرات ماندگاری دارو در محیط چشم را افزایش داده و قادر به کنترل التهاب چشم است.
کراتیت یک بیماری چشم است که در آن قرنیه دچار آسیب شده و ممکن است فرد را گرفتار مشکل بینایی کند.
این نانوذرات برای درمان کراتیت مورد آزمایش قرار گرفته است. در حدود 30 درصد از بیماران دچار کراتیت، در نهایت دچار نابینایی می‌شوند. دلیل این امر پروتئاز تولید شده توسط پاتوژن است که موجب آسیب به قرنیه چشم می‌شود. این نانوذرات رساندن دارو به قرنیه را بهبود داده و می‌تواند اثربخشی آن را افزایش دهد؛ همچنین قادر است التهاب چشم را مدیریت کرده و آن را بهبود دهد.
براساس گزارش‌های محققان، درمان کراتیت بسیار چالش برانگیز است؛ چرا که هم عفونت و هم التهاب باید درمان شود.
چالش دیگر، حفظ سطح دوز مناسب دارو در سطح قرنیه است؛ چرا که اشک چشم و پلک‌زدن موجب شسته شدن دارو از سطح چشم می‌شود. در روش جدید، محققان از نوعی آنتی‌بادی استفاده کردند که روی سطح نانوذرات قرار می‌گیرد و قادر به اتصال به قرنیه است. با اتصال نانوذرات به سطح قرنیه، ماندگاری آن در چشم افزایش یافته و رهاسازی دارو با کارایی بالاتری انجام می‌شود. پروتئاز تولید شده توسط قارچ موجب از بین رفتن نانوذرات ژلاتینی شده و دارو رهاسازی می‌شود. همین تأثیر پروتئاز روی نانوذرات نیز می‌تواند موجب کاهش آسیب به قرنیه شود.
