درمان کودکانی که دچار فلج شل حاد گردیده اند براساس ماهیّت  بیماری وسن و محل ضایعه و عامل ایجاد کننده متفا وت و متمایز میباشد ، ولی بطور کل در درمان و کمک به بهبود مشکل این بیماران و روند بهتر زندگی آنها می توان آنها را به سه مرحله کلی تقسیم بندی کرد:                                                           

الف) اقدامات پیشگیرانه و رعایت اصول بهداشتی فردی واجتماعی  جهت جلوگیری از بروز و ایجاد بیماریهای عصبی مولد فلج شل که شامل:

• اصل ایمنی سازی و واکسیناسیون در مواردیکه مقدور میباشد مانند پولیو که ریشه کن شده است.
• رعایت بهداشت فردی و محیطی در جلوگیری از بروز مواردی مانند گزش کنه وحشرات.
• پیش گیری از بروز مسمومیتها بویژه در سنین 2-5 سال مانند داروها از جمله اورگانوفسفرها و غیره و   غذائی مانند بوتولیسم .
• پیشگیری از حوادث در تمام سنین بویژه کودکان، در سن زیر 5 سال.
• توجه به موضوع پایش رشد و تغذیه در کودکان.
• رعایت اصول صحیح درمان در کودکان بد حال و استفاده از NICU  و PICU   و غیره
• توجه به امر مشاوره ژنیتکی بویژه در مواردیکه احتمال بروز بیماریهای ژنیتکی مطرح میباشد.

ب) اقدامات درمانی که پس از ایجاد بیماری باید  انجام گردد و خود شامل دو گروه عمده می باشد:

• اقدامات حمایتی غیر اختصاصی که بلافاصله در برخورد با بیمار وجهت جلوگیری از پیشرفت ضایعه و عوارض آن باید انجام گردد که عملاً بر اساس تثبیت شرایط  عمومی و علائم حیاتی بیمار استوار می باشد ،شامل باز کردن راه هوائی و اکسیژن رسانی و کنترل قلب و فشار خون و تثبیت آن و استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی در صورت نیاز و توجه به موضوع تغذیه بیماران  چه از راه ورید   و چه از طریق دهانی  بطور طبیعی  با NGT   و غیره  می باشد.
• استفاده از عوامل داروئی  که براساس تشخیص بیماری  ودر صورت وجود درمانی مناسب انجام میگیرد که خود بر اساس ایتولوژی بیماریهای مربوطه متفاوت می باشد مانند:
• استفاده از   IVIgG و کورتیکو ستروئید و ایمنو سوپرسورها در مواریکه پدیده دیمیلیزان و ایمنولوژیک مطرح میباشد از قبیل سندرم گیلن باره ، آنسفالو میلت  حاد وMS وغیره .
• در مورادیکه  گرفتاری در محل اتصال عصب و عضله بوده  مانند  میا ستنی  نوزادی و بوتولیسم و غیره.
• استفاده از ویتامین ها و املاح در کمبود آن مانند فسفر و پتاسیم  و کوانزیم  Q و غیره  .
• استفاده از آنتی بیوتیک مناسب مثلاً در ضایعات عفونی نخاع وغیره.
• اقدام جراحی در ضایعات تو مورال و همو راژیک  وصدمات نخاعی در اثر تصادفات.
• ژل درمانی در مواردیکه عامل ژنتیک مشخص تا ئید و امکان درمان وجود داشته باشد.

ج) و بالاخره اقدامات توانبخشی که  با  توجه به اینکه اکثر موارد بیماریهای فلج شل کودکان درمان مناسب و خاص ندارند رعایت اصول نوتراپی و توانبخشی در آنها از اهمّیت خاص خود برخوردار است  که در اکثر موارد و با هر ضایعه و ایتولوژی و چه در موارد پیش روند ه وغیر پیش رونده  در هر سنی بویژه در سینین پائینتر وهر چه زودتر  وبابکارگیری اصول علمی و براساس فعالیت نورونی با ستفاده از تیم های توانبخشی و آموزشهای لازم به والدین می تواند در روند بهبود کیفیت زندگی بیمار مؤثر باشد.
 در نهایت رعایت اصول مربوطه در ارتقاء سطوح بهداشتی و توجه به مسائل ژنیتکی  و دقّت در تشخیص و اقدام به موقع می تواند از بروز موارد و کاهش میزان ناتوانی آنها کاسته ودر تأ مین کیفیت بهتر زندگی مؤثر باشد.

نویسنده مقاله: دکتر سید حسین حسنپور