(تعریف)

اختلال تجزیه هویت یا هُویت‌پَریشی، که اختلال چند شخصیتی یا شخصیت چند گانه هم نامیده می‌شود که یکی از اشکال اختلالات تجزیه ای و گسستگی می باشد. عبارت است از وجود دو یا چند هویت یا شخصیت متمایز که به تناوب رفتار را کنترل می‌کنند. معمولاً این شخصیت‌ها نام و سن و مجموعه‌ای از خاطرات و رفتارهای ویژه خود را دارند. در اغلب موارد یک هویت اصلی با نام واقعی شخص وجود دارد که منفعل، وابسته و افسرده‌است. هویت های جانشین نوعاً دارای ویژگی‌هایی هستند که با هویت اصلی تعارض دارند؛ مثلاً خصمانه، کنترل کننده، و خود ویرانگرند. در بعضی موارد این شخصیت ها ممکن است حتی در ویژگی‌هایی مثل دست خط، استعدادهای هنری و ورزشی و آشنایی به زبان های خارجی با هم تفاوت داشته باشند. هویت اصلی معمولاً از تجربه‌های هویت‌های دیگر اطلاعی ندارد. دوره‌هایی از یاد زدودگی بدون علت، از قبیل زوال حافظه برای چند ساعت یا چند روز در هفته، می‌تواند نشانه‌هایی از وجود این اختلال در فرد باشد.

(علائم و نشانه ها)

1. سردرد یا درد خفیف در سایر نواحی بدن.
2. اختلال ضعف حافظه و خارج شدن از دایره زمان و فراموشی لحظه ای یا مشکل در به خاطر آوردن برخی اطلاعات فردی که قابل توجیه با فراموشی معمولی نیست.
3. تغییرات قابل توجه در رفتار بیمار به گزارش یک ناظر.
4. وجود تضاد در شخصیت و رفتار
5. گاهی دیگران رفتارها یا خاطراتی را از فرد بازگو می کنند که خود بیمار آنها را به خاطر نمی‌آورد.
6. بیمار ممکن است خود را به نام دیگری بخواند یا خود را به عنوان سوم شخص یا "ما" خطاب کند.
7. شنیدن صداهایی از شخصیت های درون ذهن .
8. حملات ترس و اضطراب که حاوی ترس های غیر قابل توجیه و بیان باشد.
9. وجود افسردگی در شخصیت اصلی.
10. پارانویا
11. اختلال مسخ واقعیت
12. خوددگربینی

(علل و عوامل خطرساز)

ندارد.

(درمان بیماری)

اگر بیمار دچار بیماری های دیگری نشده باشد، احتیاجی به بستری شدن ندارد و طی جلسات روانکاوی و هیپنوتیزم در مطب خاطرات تلخ پاک خواهد شد و چندین شخصیت تبدیل به یک شخصیت خواهد شد