(تعریف)
اپی‌گلوتیت عبارت است از یک عفونت ناگهانی و تهدیدکننده زندگی درکودکان که در اپی‌گلوت روی می‌دهد. اپی‌گلوت یک صفحه بافتی کوچک در عقب گلو است که از ورودی نای مراقبت به عمل می‌آورد. اپی‌گلوتیت مسری است و اغلب با خروسک (کروپ) که خطر کمتری دارد اشتباه میشود. توجه داشته باشید که تورم اپی‌گلوت ممکن است در عرض 12 ساعت از شروع بیماری باعث بسته شدن کامل راه هوایی شود، بنابراین بیمار باید فوراً تحت درمان قرار گیرد.
(علائم و نشانه ها)
صدا یا گریه خفه و گرفته (در خروسک صدا یا گریه خشن‌تر است).
سرفه در حد کم (در خروسک سرفه زیاد و شبیه پارس سگ است).
گلو درد
تب
خشونت صدا
آبریزش از دهان به علت مشکل در بلع بزاق
مشکل تنفسی فزاینده
دم پر سروصدا ، جیغ مانند و با فرکانس بالا
بنفش شدن پوست و بستر ناخن‌ها
کودک سر خود را ممکن است در وضعیت نامعمولی قرار دهد. کودک گردن خود را به عقب و بدن خود را به جلو خم می‌کند، زبانش را بیرون می‌آورد و پره‌های بینی را تا حد امکان گشاد می‌کند. با این کار کودک تلاش دارد تا هوای بیشتری را استنشاق کند.
(علل و عوامل خطرساز)
اپی گلوتیت التهاب اپی گلوت است که عامل آن اغلب یک عفونت باکتریایی است. رایج ترین باکتری که سبب اپی گلوتیت میشود، هموفیلوس آنفلونزاى تیپ Hib) b) است. باکتری هایی مثل ترپتوکوکوس پنمونیه نیز می توانند سبب اپی گلوتیت شوند.
عفونت منجر به تورم و التهاب اپی گلوت میشود. اگر اپی گلوت متورم شود، به خاطر موقعیتش در گلو، می تواند با مسدود کردن مسیر هوا در حنجره و نای و ریه ها بر تنفس شما تاثیر بگذارد.
اپی گلوتیت ممکن است با خروسک که در کودکان رایج است اشتباه گرفته شود. خروسک به خاطر عفونت ویروسی که حنجره (جعبه صدا) و نای (مجرای هوا) را تحت تاثیر قرار می دهد ایجاد میشود. خروسک نسبت به اپی گلوتیت کم خطرتر است و خود به خود بهبود می یابد.
از جمله عوامل تشدید کننده بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
وجود یک بیماری که مقاومت بدن را کاهش داده باشد.
محیط زندگی شلوغ یا غیربهداشتی
(درمان بیماری)
اقدامات تشخیصی ممکن است شامل کشت خون، کشت گلو، و سایر اقداماتی که تحت کنترل دقیق انجام می‌گیرند تا از بروز عوارض جلوگیری شود باشد. اگر مشکوک به اپی‌گلوتیت هستید هرگز سعی نکنید ته گلوی کودک را نگاه کنید.
کودک را به جای خواباندن بنشانید.کودک را تا رسیدن به بیمارستان آرام و بی‌حرکت نگاه دارید. اضطراب و ترس بچه باعث بدتر شدن مشکلات تنفسی میشود.
بستری کردن کودک برای دادن اکسیژن و انجام سایر اقدامات مراقبتی ویژه
جراحی برای باز کردن راهی به نای یا قرار دادن لوله‌ای در نای برای اینکه کودک بتواند تنفس کند. راهی که به نای باز شده است (یا لوله‌ای که در نای قرار داده شده است) در عرض 3-1 روز بسته (یا درآورده) میشود.
پس از ترخیص از بیمارستان، شب‌ها در اتاق کودک یک دستگاه بخور تولید هوای مرطوب خنک بگذارید. این کار را 3-2 هفته ادامه دهید. ضمناً دستگاه باید روزانه تمیز شود.
داروها:آنتی بیوتیک برای کنترل عفونت. آنتی‌بیوتیک باید حداقل 10 روز ادامه یابد و داروهای کورتیزونی برای کاهش التهاب
(پیشگیری)
برای همه کودکان در سنین 2، 3، 4 سال و 12 ماه واکسن Hib توصیه میشود. این کار به کاهش فوق العاده موارد اپی گلوتیت در کودکان شده است. با این وجود، این واکسن نیز همانند همه واکسن های دیگر همیشه 100 درصد موثر نیست. باکتری های دیگر نیز ممکن است اپی گلوت ایجاد کنند.
به افرادی که در تماس با فرد مبتلا به اپی گلوت هستند (برای مثال، افرادی که با او در یک خانه هستند) نیز آنتی بیوتیک داده میشود تا شانس انتقال عفونت کاهش یابد.
اگر کودکتان قبلاً مبتلا به اپی‌گلوتیت شده‌‌است، هرگونه عفونت تنفسی را جدی بگیرید و برای درمان تحت نظارت مراجعه کنید.
